Γιατί επιτρέπουμε να μας εξευτελίζουν;

 Του Τάσου Μανώλα

Αυτό θα πει διαπραγμάτευση! Ο Σαμαράς παρέδωσε μαθήματα διαπραγματευτικής ισχύος. Τα έδωσε όλα και δεν πήρε τίποτα. Τέτοια ξευτίλα δεν γνώρισε ξανά αυτή η χώρα. Μας δουλεύουν, μας εμπαίζουν, μας εκβιάζουν και η κυβέρνηση απλά παρακολουθεί και εκλιπαρεί τους εταίρους να δείξουν αλληλεγγύη και ευαισθησία.

Ψηφίστηκαν τα μέτρα που απαίτησε η τρόικα. Τα … προαπαιτούμενα για να πάρουμε τη δόση. Και η Γερμανία δοκιμάζει τις αντοχές μας. Για άλλη μια φορά συμπεριφέρεται ως δύναμη κατοχής. Είναι στο DNA της. Και ο πρωθυπουργός της Ελλάδας προσπαθεί δια τηλεφώνου να … ξεμπλοκάρει τα πράγματα. Μιλάμε για “μορφή” της πολιτικής.

Αλλά πάμε λίγο στην ψηφοφορία για το Μνημόνιο Νο 3. Σε ένα άρθρο έβαλαν εκατοντάδες σελίδες με δεκάδες μέτρα που οδηγούν ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας στην εξαθλίωση. Και βρέθηκαν 153 “γενναίοι” για να … σώσουν την Ελλάδα και τους Έλληνες. Ψήφισαν “ναι” στα επαχθέστερα, τα πιο άδικα και τα πιο υφεσιακά μέτρα που γνώρισε όχι μόνο η χώρα μας αλλά συνολικά η Ευρώπη. Οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση τους πιο αδύναμους οικονομικά εκτελώντας στο ακέραιο τις εντολές της τρόικα. Διαβάζεις τα μέτρα και δεν πιστεύεις ότι υπήρξαν Έλληνες βουλευτές που βρήκαν το κουράγιο να τα υπερψηφίσουν.

Το 3ο Μνημόνιο πολλαπλασιάζει το αίσθημα αδικίας που νιώθουν οι Έλληνες. Δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Στερεί ακόμη και την “ανάσα” από τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους, τους πολύτεκνους, τους ανάπηρους, τους άνεργους και αφήνει ανέγγιχτους τους μεγαλοοφειλέτες, τους φοροφυγάδες, τους ιδιοκτήτες off shore, τα λαμόγια της διαπλοκής, όσους έβγαλαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό χωρίς να πληρώσουν φόρο. Μειώνουν μισθούς και συντάξεις, οδηγούν τον κόσμο στην φτώχεια και την ανεργία για να στηριχθούν οι τράπεζες.

Τα τρία κόμματα που στηρίζουν την κυβέρνηση υποσχέθηκαν δίκαιη πολιτική και άμβλυνση των κοινωνικών αδικιών. Σχημάτισαν την κυβέρνηση με βάση μια προγραμματική συμφωνία που δεν υφίσταται καθώς ακυρώθηκε στην πράξη. Οι αδικίες μεγαλώνουν και πολλαπλασιάζονται. Κοινωνικό κράτος πια δεν υπάρχει. Επιβιώνει όποιος έχει λεφτά. Και αυτοί που έχουν τα λεφτά, τα πολλά λεφτά, δεν “πειράζονται”. Ούτε η κυβέρνηση ούτε η τρόικα έχουν την πρόθεση να συγκρουστούν με τα συμφέροντα που λυμαίνονται τη χώρα και τον λαό και έχουν οδηγήσει την οικονομία σε δεινή κατάσταση.

“Η μνημονιακή πολιτική είναι φάρμακο που σκοτώνει τον ασθενή”. Η φράση ανήκει στον σημερινό πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά. Την εκστόμισε τότε που παρίστανε τον επαναστάτη, τότε που έλεγε “υπάρχει άλλος δρόμος”, τότε που έλεγε ασύστολα ψεύδη μιλώντας για “επαναδιαπραγμάτευση” και ”ισοδύναμα μέτρα”. Να μας πει λοιπόν τώρα, τι είδους διαπραγμάτευση έκανε που ψηφίστηκαν τα μέτρα αλλά δόση δεν μας δίνουν και θα σκεφτούν πότε και πώς θα την δώσουν. Αυτός που υποσχέθηκε αποκατάσταση των αδικιών, πρόσθεσε περισσότερες αδικίες. Αυτός που διέγραψε όσους ψήφισαν το πρώτο μνημόνιο και εν συνεχεία όσους δεν ψήφισαν το δεύτερο τώρα κατάφερε να πείσει τους 127 από τους 129 βουλευτές που εξέλεξε η Ν.Δ. να φωνάξουν “ναι” για το … καλό μας.

Ο Σαμαράς “χτυπάει” ακόμα και όσους μέχρι τώρα δεν “χτυπήθηκαν”. Χτυπάει την οικογένεια καταργώντας επιδόματα γάμου και τέκνων, καταργώντας φοροαπαλλαγές και το αφορολόγητο τέκνων, μειώνει τη σύνταξη του ΟΓΑ και το πενιχρό επίδομα που λαμβάνουν οι ανασφάλιστοι υπερήλικες, μειώνει το πολυτεκνικό επίδομα και την ισόβια σύνταξη της πολύτεκνης μητέρας, καταργεί τα εποχικά επιδόματα ανεργίας, κόβει παροχές του ΕΟΠΥΥ προς χρονίως πάσχοντες, βάζει χαράτσι 25 ευρώ για νοσηλεία σε δημόσιο νοσοκομείο και 1 ευρώ ανά συνταγή, ανεβάζει τα όρια συνταξιοδότησης κατά 2 έτη. Δουλειά, αν υπάρχει, ως τα 67! Καταργεί και τα τελευταία δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, καταργεί ό,τι απέμεινε από τα δώρα και το επίδομα αδείας.

Είναι πραγματικά απίστευτη η βαρβαρότητα των μέτρων που εφαρμόζει ο άλλοτε “σημαιοφόρος” του αντιμνημονιακού αγώνα, ο πολιτικός που ανέτρεψε την κυβέρνηση Μητσοτάκη και επέστρεψε για να γίνει αρχηγός της συντηρητικής παράταξης και ως πρωθυπουργός πλέον οδηγεί τον ελληνικό λαό στην πλήρη εξαθλίωση, στον εξευτελισμό και την ανέχεια. Και ξεδιάντροπα δηλώνει ότι “δεν υπάρχει άλλος δρόμος”. Επί 1,5 χρόνο “πετροβολούσε” την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ “δείχνοντας” στους Έλληνες τον δρόμο της … σωτηρίας και του … απεγκλωβισμού από τα Μνημόνια. Και αφού πήρε την ψήφο όσων κατάφερε να κοροϊδέψει – όχι πώς είναι και αυτοί άμοιροι ευθυνών – “ανακάλυψε” ότι μόνη λύση είναι ένα νέο, πιο σκληρό και πιο απάνθρωπο από τα προηγούμενα Μνημόνιο.

Και τώρα; Τώρα περιμένουμε την ανάπτυξη. Θα έρθει, στον δρόμο είναι. Σε 3-4 μήνες θα μας την φέρει η τρόικα. Θα είναι η γνωστή ανάπτυξη των μέτρων, των περικοπών και των φόρων. Μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτό θα συμβεί. Η επόμενη δόση – μετά τα 31,5 δισ. ευρώ – θα δοθεί κατόπιν νέων ανταλλαγμάτων. Και τότε να δούμε αν θα βρεθούν και πάλι “γενναίοι” όχι να τα ψηφίσουν αλλά έστω να τολμήσουν να μιλήσουν για αυτά. Αρκεί, βέβαια, να αποφασίσουμε να ξυπνήσουμε γιατί όσο “κοιμόμαστε” θα αποφασίζουν για μας χωρίς εμάς.